Een referentierente is een regelmatig geactualiseerde rentevoet. Voorbeelden van referentierentes zijn de EURIBOR en de LIBOR. Referentierentes zijn onder andere relevant, omdat financiële contracten als hypotheken en overige leningen als basistarief veelal een referentierente hanteren.

Wie berekent een referentierente?

Referentierentes die voldoen aan de Benchmarkverordening worden door onafhankelijke instanties berekend. Dit heeft als belangrijk voordeel dat contractpartijen die een referentierente gebruiken, de referentierente niet kunnen beïnvloeden en er – in theorie – dus geen discussie kan ontstaan over de hoogte van de referentierente.

Waarom wordt een referentierente berekend?

Een referentierente wordt berekend met een specifiek doel. Bij de EURIBOR wordt de referentierente bijvoorbeeld berekend om het tarief vast te stellen dat banken voor het lenen van elkaar (zonder zekerheden te verstrekken) in rekening brengen.

Voorbeeld uit de praktijk: Referentierente + opslag

In financiële contracten als leningen wordt als basistarief veelal een referentierente gehanteerd. Er geldt dan bijvoorbeeld 1-maands EURIBOR + 2%.

1-maands EURIBOR is dan de variabele component in de rente en 2% is de vaste opslag. Bedraagt de 1-maands EURIBOR -0,5%, dan betaalt de ondernemer dus -0,5% + 2,0% is 1,5% rente.

Gaat de EURIBOR omhoog, dan neemt ook de rentelast van de ondernemer toe. Neemt de EURIBOR af, dan daalt ook de rentelast van de onderneming.